Każdego roku, gdy jesień na Pogórzu zapala buczyny i brzezinki, organizowana jest Międzynarodowa Jesień Literacka Pogórza.
Tego roku spotkaliśmy się już po raz piętnasty, by ulec magii wygłaszanej poezji, by porozmawiać z poetami, by spróbować poznać sens poetyckiej metafory.

Od samego ranka trwało w naszej szkole zamieszanie związane z przygotowaniami do godnego przyjęcia gości. Sala, mieniła się barwami jesieni: czerwień, żółć, pomarańcz, brąz, a suche liście rozsypane tu i ówdzie dopełniły całości. W powietrzu czuło się ducha unoszącej się poezji. Poetami, którzy zawitali w nasze skromne progi byli: pani Joanna Król, pan Andrzej Gnarowski i pan Yang Quang My.

Od samego ranka trwało w naszej szkole zamieszanie związane z przygotowaniami do godnego przyjęcia gości. Sala, mieniła się barwami jesieni: czerwień, żółć, pomarańcz, brąz, a suche liście rozsypane tu i ówdzie dopełniły całości. W powietrzu czuło się ducha unoszącej się poezji. Poetami, którzy zawitali w nasze skromne progi byli: pani Joanna Król, pan Andrzej Gnarowski i pan Yang Quang My.

Ktoś powiedział, że "prawdziwy poeta dzieli się wierszem (a więc sobą) jak chlebem. Chce być czytany, rozumiany, akceptowany. Bo jego misją i powołaniem jest tworzenie dobra i piękna. Tak, naprawianie świata! Jeśli wzrusza, porusza, każe zaglądać w duszę, szukać sensu, który warunkuje trwanie i wszelką twórczość - to znaczy, że tę misję wypełnia. Bóg nie daje talentu przypadkowym przechodniom. Nie wystarczy jednak wiersz napisać. Trzeba z nim wyjść do bliźniego, do drugiego człowieka, przemówić wierszem, rozmawiać wierszem, gdy trzeba - krzyczeć wierszem". Literackie spotkania otwierają przed nami możliwość poznania poezji, uwrażliwienia się na nią i przeżycia niezapomnianych chwil i za stworzenie tej możliwości wypada gorąco podziękować twórcom i uczestnikom Jesieni.